BREAD

Od przemyślanego tempa ujęcia po uwagę poświęconą teksturze i zapachowi chleba, chcieliśmy, aby ten film był celebracją powolnego życia i świadomej konsumpcji.

Kamera zatrzymuje się na majestatycznej postaci młodej dziewczyny, leżącej z bochenkiem chleba, skromną ofiarą w świecie obfitości. Spogląda na niego z mieszanką kontemplacji i ciekawości, jej wzrok skupia się na fakturze i kształcie, a zmysły na zapachu.

Ujęcie staje się coraz bliższe, a my jesteśmy pochłonięci intymnością chwili, dziewczyna podnosi chleb do ust, zatrzymując się, by delektować się jego aromatem, zanim w końcu weźmie powolny, rozważny kęs. W tym momencie czas wydaje się stać w miejscu, świat zanika, pozostawiając tylko dziewczynę i jej chleb. Wrażenia smakowe i dotykowe pozostawiono wyłącznie wyobraźni widza. 

Czy prosty akt bycia obecnym ma jakieś głębsze znaczenie?

Gdy ujęcie staje się czarne, na naszych językach pozostaje smak chleba, poczucie bezruchu i medytacyjnego spokoju. To celebracja prostych przyjemności, delektowanie się każdą chwilą i przeżywanie jej w pełni.